• صفحه نخست
• ایگور استراوینسکی

ایگور استراوینسکی

ایگور فئودورویچ استراوینسکی (1971-1882) آهنگساز روسی و از تاثیرگذارترین آهنگسازان قرن بیستم به شمار می رود.

وی

پرنده آتشین مشهور ترین اثر وی بود که وی را به عنوان آهنگسازی جدید و هیجان انگیز معرفی کرد. پتروشکا اثر دیگر او بود که باعث شهرت بیشتر شد. اما اجرای منحصر به فرد پرستش بهار  جنجال بزرگی در دنیای موسیقی به‌راه انداخت و بحثهای داغی را در همه‌جا برانگیخت. تا ‌آن‌ زمان کسی هرگز چیزی شبیه به آن نشنیده بود. در کارهای بعدی او نیز تغییرات چشمگیری به چشم می‌خورد.

پدرش فئودور استراوینسکی که اجدادش لهستانی بودند خواننده باس در اپرای سلطنتی سن پترزبورگ بود و مادرش آنا خولودفسکی پیانو را زیبا می‌نواخت. نزدیکی خانه به محل اپرای سن پترزبورگ سبب شد زمانی که پدرش اجرا داشت، ایگور فرصت پیدا کند که در کنسرتها شرکت کند. پدر ایگور علاوه بر صدای زیبا صاحب مجموعه‌ای عظیم از کتاب‌ها و نت نوشتهای با ارزش بود. مضاف بر این که رفت‌وآمد با موسیقیدانانی مانند کورساکف،موسورگسکی و بورودن سبب شد که ایگور در محیطی سرشار از موسیقی و هنر بزرگ شود. پدر و مادرش قصد نداشتند پسرشان موسیقیدان شود و او را ترغیب می کردند که در مدرسه حقوق ثبت نام کند.

اما چندی نگذشت که او اندک اندک درس های دانشگاهی را نادیده گرفت و خود را وقف آهنگسازی کرد.

وی حتی پیش از مرگش در هشتاد و هشت سالگی نیز به مردی افسانه ای بدل شده بود و بزرگترین آهنگساز زنده جهان به شمار می آمد. آثار اولیه و انقلابی اش ساخته هایی کلاسیک-مدرن بودند: او بدعت گذاری هستگی ناپذیر بود که بر سه نسل از آهنگسازان تاثیر گذاشت و الهام بخش بسیاری از نقاشان، نویسندگان و طراحان رقص و باله شد. غول هایی فرهنگی مانند پیکاسو و تی.اس.الیوت دوستانش بودند و جان اف.کندی در هشتادمین سالروز تولدش با برپایی ضیافت شامی در کاخ سفید از او تجلیل کرد.

آغاز جنگ جهانی اول در 1914 استراوینسکی را وا داشت تا در پی پناهندگی به کشور بی طرف سوییس برآید و شش سال با همسر و فرزندانش در آنجا زندگی کند. پس از پایان جنگ در 1918، استراوینسکی به فرانسه کوچ کرد و آنجا تا آغاز جنگ جهانی دوم کاشانه اش بود.

استراوینسکی بر خلاف شونبرگ و بارتوک دو آهنگساز بزرگ همعصرش برای آفرینش آثار خود سفارش هایی پول ساز می گرفت و در کسب و کار زیرک بود. او کار آهنگسازی اش را چنین توصیف کرده است:«هر روز به طور منظم، مثل کارمند بانک.»

آثار

پتروشکا

آیین بهار

نگارش قصه سرباز (1918)

سمفونی مزامیر

واپسین سال های عمر

جنگ جهانی دوم سبب شد استراوینسکی باز هم در کشوری دیگر، یعنی ایالات متحده ساکن شود. او در حومه لس آنجلس ساکن نه چندان دور از آرنولد شونبرگ، زندگی می کرد اما این دو هرگز با یکدیگر دیدار نکردند. استراوینسکی در 1984 رابرت کرفت رهبر بیست و چهار ساله را به عنوان دستیار خود استخدام کرد. کرفت مشوق استراوینسکی در آشنایی با آثار شونبرگ، برگ و وبرن بود. تا دهه 1950 این آهنگسازان هر سه درگذشته بودند و استراوینسکی با پیش گرفتن نظام دوازده صوتی شونبرگ پیروانش را مبهوت ساخت. این مرد حیرت انگیز که هفتاد سالگی را پشت سر گذاشته بود به رغم رنجوری جسمانی برای رهبری واپسین آثار غنی و پرمایه اش به کشورهای گوناگون از شیلی تا تاهیتی سفر می کرد و این سفرها را تا پس از هشتاد سالگی نیز ادامه داد. در همین دوران برای نخستین بار پس از پنجاه سال به روسیه بازگشت و نزد گروهی از آهنگسازان شوروی از راز درونش پرده برداشت:« بوی خاک روسیه، بویی دیگر است. هر کس فقط یک زادگاه، یک سرزمین پدری و یک وطن دارد.»

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”